تاندونیت آشیل در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
تاندونیت آشیل
تاندونی که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند، تاندون آشیل است. این تاندون بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تاندون بدن انسان است و نقش مهمی در راه رفتن، دویدن، و پرش ایفا می‌کند. با وجود قدرت آن، فشارهای مداوم یا فعالیت‌های شدید می‌توانند منجر به التهاب و درد در این تاندون شوند که به آن تاندونیت آشیل گفته می شود. در این مقاله، علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان آن را بررسی می‌کنیم.
علل تاندونیت آشیل
معمولاً به دلیل فشار بیش از حد بر روی تاندون آشیل یا آسیب‌های مکرر ایجاد میشود. برخی از شایع‌ترین عوامل عبارتند از:
فعالیت‌های بدنی شدید: دویدن‌های طولانی‌مدت، ورزش‌هایی که شامل پرش و تغییر جهت ناگهانی هستند (مثل فوتبال و بسکتبال) می‌توانند فشار زیادی به تاندون وارد کنند.
کفش نامناسب: استفاده از کفش‌هایی که حمایت کافی از پا نمی‌کنند، به‌خصوص در حین ورزش، می‌تواند فشار بر تاندون را افزایش دهد.
افزایش ناگهانی شدت ورزش: اگر بدون آمادگی کافی، شدت یا مدت تمرینات ورزشی را افزایش دهید، تاندون آشیل ممکن است ملتهب شود.
انعطاف‌پذیری یا ضعف عضلانی: کاهش انعطاف‌پذیری عضلات ساق پا یا ضعف در این ناحیه می‌تواند بار بیشتری روی تاندون آشیل ایجاد کند.
سن: با افزایش سن، خاصیت کشسانی تاندون‌ها کاهش می‌یابد، که این امر احتمال آسیب‌دیدگی را بیشتر می‌کند.
علائم تاندونیت آشیل
تاندونیت آشیل علائم مشخصی دارد که بسته به شدت بیماری ممکن است متغیر باشد. این علائم شامل:
درد: درد در پشت مچ پا که ممکن است خفیف باشد یا به مرور زمان شدیدتر شود. این درد معمولاً هنگام فعالیت‌های بدنی یا صبح‌ها پس از بیدار شدن بیشتر حس میشود.
تورم: ناحیه تاندون ممکن است متورم و حساس به لمس باشد.
خشکی و سفتی: بیماران اغلب خشکی یا سفتی در ناحیه ساق پا و مچ پا را تجربه می‌کنند.
ضعف: ضعف در مچ پا و کاهش توانایی برای انجام فعالیت‌های روزمره مثل بالا رفتن از پله‌ها یا دویدن.
گرما و قرمزی: در موارد حادتر، تاندون ممکن است گرم و قرمز شود.
روش‌های تشخیص
پزشک با استفاده از روش‌های زیر می‌تواند تاندونیت آشیل را تشخیص دهد:
معاینه بالینی: پزشک ناحیه آسیب‌دیده را بررسی کرده و از بیمار در مورد علائم و فعالیت‌های اخیرش سؤال می‌پرسد.
تصویربرداری: در صورت نیاز، از تصویربرداری مثل اولتراسوند یا MRI برای بررسی وضعیت دقیق تاندون و شناسایی آسیب‌های محتمل استفاده میشود.
آزمایش‌های عملکردی: بررسی دامنه حرکت و قدرت مچ پا نیز ممکن است انجام شود.
روش‌های درمان تاندونیت آشیل
درمان به شدت بیماری و مدت زمان بروز علائم بستگی دارد. در ادامه، به روش‌های مختلف درمان تاندونیت آشیل پرداخته میشود:
- درمان‌های خانگی و اولیه
در صورتی که تاندونیت آشیل در مراحل ابتدایی خود باشد و علائم خفیف باشند، می‌توان از روش‌های خانگی برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده کرد:
استراحت: مهم‌ترین قدم در درمان تاندونیت آشیل، استراحت است. اجتناب از فعالیت‌های شدید و ورزش‌هایی که فشار زیادی به تاندون وارد می‌آورند (مثل دویدن یا پرش) برای کاهش التهاب ضروری است.
کمپرس سرد: استفاده از یخ یا کمپرس سرد برای کاهش التهاب و تسکین درد در ناحیه تاندون موثر است. توصیه میشود کمپرس یخ را به مدت 15 تا 20 دقیقه، چندین بار در روز، روی ناحیه آسیب‌دیده قرار دهید.
استفاده از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی : داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند. این داروها به‌ویژه در مراحل اولیه بیماری مؤثر هستند.
بالا نگه‌داشتن پا: بالا نگه‌داشتن پا به‌ویژه در هنگام استراحت می‌تواند به کاهش تورم کمک کند.
- فیزیوتراپی
فیزیوتراپی از روش‌های مؤثر درمان تاندونیت آشیل است که به تقویت عضلات، کشش تاندون و کاهش فشار به آن کمک می‌کند:
تمرینات کششی:کشش‌های آرام و تدریجی عضلات ساق پا و تاندون آشیل به کاهش سفتی و درد کمک می‌کند. این تمرینات باعث بهبود انعطاف‌پذیری تاندون و جلوگیری از آسیب‌های بیشتر می‌شوند.
تمرینات تقویتی: تقویت عضلات ساق پا برای حمایت بیشتر از تاندون آشیل ضروری است. تمرینات تقویتی به‌ویژه برای افرادی که دچار ضعف عضلات ساق پا هستند، اهمیت دارند.
شاک ویو تراپی : از امواج صوتی با فشار بالا برای تحریک فرآیند بهبودی در بافت‌های آسیب‌دیده استفاده می‌کند. این روش می‌تواند در تسکین درد و کاهش علائم تاندونیت آشیل کمک کند و به عنوان یک گزینه غیرجراحی و مؤثر در فیزیوتراپی به‌کار گرفته میشود.
-
استفاده از ارتز یا کفش‌های حمایتی
استفاده از ارتز: وسیله‌های حمایتی مخصوص پا که به‌طور خاص طراحی شده‌اند می‌تواند فشار اضافی را از تاندون آشیل بردارد. این ارتزها می‌توانند به شکل کفی داخل کفش باشند یا به‌صورت قالب‌هایی برای حمایت از مچ پا طراحی شوند.
کفش‌های مناسب: انتخاب کفش‌هایی که حمایت کافی از مچ پا و ساق پا دارند، می‌تواند فشار بر تاندون آشیل را کاهش دهد. کفش‌های دارای کفی مناسب و انعطاف‌پذیر و همچنین جلوگیری از فشار بر ناحیه پاشنه، نقش حیاتی در درمان تاندونیت آشیل دارند.
- تزریقات پزشکی
در صورتی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشوند، پزشک ممکن است به روش‌های پیشرفته‌تری مانند تزریق‌ها روی آورد:
تزریق کورتیکواستروئید: تزریق به ناحیه آسیب‌دیده می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. با این حال، این روش باید با احتیاط استفاده شود، زیرا استفاده مکرر از کورتیکواستروئیدها می‌تواند به تاندون آسیب وارد کند.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): در این روش، پلاکت‌های خون بیمار از طریق یک فرآیند خاص استخراج و پس از غنی‌سازی به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شوند. پلاکت‌ها به تسریع روند بهبود و کاهش التهاب کمک می‌کنند. این روش می‌تواند در افرادی که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند، مؤثر باشد.
- جراحی
در موارد نادر، زمانی که علائم تاندونیت آشیل به درمان‌های غیرجراحی پاسخ ندهند یا تاندون دچار آسیب‌های شدید (مثل پارگی) شود، ممکن است جراحی توصیه شود:
جراحی باز یا آرتروسکوپی: جراحی می‌تواند شامل ترمیم آسیب‌های تاندون یا برداشتن بخش‌های آسیب‌دیده باشد. در برخی موارد، ممکن است نیاز به ترمیم بافت تاندون یا استفاده از پیوند تاندون باشد.
توانبخشی پس از جراحی: پس از انجام جراحی، بیماران باید دوره‌ای از توانبخشی را طی کنند که شامل فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی است تا عملکرد تاندون و عضلات بهبود یابد.
- درمان‌های مکمل و جایگزین
طب سوزنی: می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کرده و روند بهبودی را تسریع کند.
گیاهان دارویی و مکمل‌ها: استفاده از مکمل‌های ضدالتهاب طبیعی مانند روغن ماهی یا زردچوبه، می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند، اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
پیشگیری از تاندونیت آشیل
پیشگیری بهتر از درمان است. نکات زیر می‌توانند به جلوگیری از تاندونیت آشیل کمک کنند:
- قبل از هر فعالیت شدید، بدن را گرم کنید.
- کفش‌هایی با کفی مناسب و حمایت‌کننده استفاده کنید.
- تمرینات تقویتی منظم برای عضلات ساق پا انجام دهید.
- حرکات کششی برای حفظ انعطاف‌پذیری عضلات پا انجام دهید.
- از تغییرات ناگهانی در تمرینات خودداری کنید.
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.
