بیماری انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
بیماری انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست
یکی از اختلالات بافت همبند دست، بیماری انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست است که به مرور زمان سبب سختی و ضخیم‌شدن بافت زیر پوست کف دست میشود. این مشکل باعث میشود که انگشتان، به‌ویژه انگشت کوچک و حلقه، به سمت کف دست خم شده و دست به‌طور کامل باز نشود. این بیماری به نام جراح فرانسوی، بارون دوپویترن، که در قرن نوزدهم به بررسی و توصیف این عارضه پرداخته بود، نام‌گذاری شده است.
علائم و نشانه های بیماری
بیماری انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست به تدریج و طی سال ها گسترش می‌یابد و معمولاً بدون درد شروع میشود. برخی از علائم و نشانه های رایج این بیماری عبارت‌اند از:
- تشکیل گره های زیرپوستی
اولین علامت این بیماری ممکن است بروز گره های کوچکی در زیر پوست کف دست باشد. این گره ها نرم هستند و در مراحل اولیه عارضه مشکلی ایجاد نمی‌کنند.
- تغییر شکل بافت‌های کف دست
با پیشرفت بیماری، بافت های زیر پوست کف دست سفت شده و یک نوار سخت و رشته‌ای شکل می‌گیرد. این تغییرات سبب میشود که انگشتان دست به تدریج خم شده و دست از حالت طبیعی خارج شود.
- خم‌شدن انگشتان
با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، انگشتان دست، به‌ویژه انگشت کوچک و انگشت حلقه، به سمت کف دست خم شده و فرد نمی‌تواند دست خود را به‌طور کامل باز کند.
علل و عوامل خطر
علت اصلی بیماری انقباض دوپویترن هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما عواملی چون ژنتیک و سبک زندگی نقش مهمی در بروز آن ایفا می‌کنند. برخی از عواملی که احتمال بروز این بیماری را افزایش می‌دهند عبارتند از:
عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده‌اند که بیماری دوپویترن در افراد با سابقه خانوادگی این بیماری بیشتر دیده میشود.
سن و جنسیت: این بیماری بیشتر در مردان بالای ۵۰ سال شایع است.
دیابت: افراد مبتلا به دیابت ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری دوپویترن باشند.
مصرف الکل و سیگار: مصرف مداوم الکل و سیگار نیز از عواملی است که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
اختلالات بافتی: برخی بیماری های زمینه‌ای مانند اختلالات تیروئید و التهاب های مزمن نیز ممکن است با افزایش خطر ابتلا به بیماری دوپویترن مرتبط باشند.
تشخیص بیماری انقباض دوپویترن
تشخیص این بیماری معمولاً با مشاهده علائم و انجام معاینه فیزیکی توسط پزشک صورت می‌گیرد. پزشک با لمس گره‌ها و بررسی میزان خم‌شدن انگشتان، وضعیت بیمار را ارزیابی می‌کند. در برخی موارد، برای ارزیابی شدت بیماری و تعیین برنامه درمانی مناسب، ممکن است از تصویربرداری تشخیصی نیز استفاده شود.
درمان‌های بیماری انقباض دوپویترن
راه‌های مختلفی برای درمان این بیماری وجود دارد که بسته به شدت و مرحله پیشرفت بیماری، متفاوت است. روش‌های درمانی به دو دسته کلی غیرجراحی و جراحی تقسیم می‌شوند:
درمان‌های غیرجراحی
تزریق آنزیم ها: در این روش، پزشک داروی آنزیم کلاژناز را به بافت های سفت شده تزریق می‌کند. این دارو به نرم شدن بافت و کاهش خم شدن انگشتان کمک می‌کند.
استفاده از پرتو درمانی: در برخی موارد، از پرتودرمانی برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری و کنترل علائم استفاده میشود.
تزریق استروئیدها: تزریق استروئید ها به ناحیه آسیب‌دیده ممکن است به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند.
درمان‌های جراحی
- فاشیکتومی (حذف بافت)
در این روش، بافت سخت‌شده از کف دست خارج میشود تا انگشتان دوباره به وضعیت طبیعی خود بازگردند.
2-قطع فیبروز (برش طناب فیبروزی)
در این روش، طناب های فیبروزی که باعث خم شدن انگشتان شده‌اند، با ایجاد برش های کوچک شکسته می‌شوند. این روش کمتر تهاجمی بوده و نیاز به بستری طولانی ندارد.
مراقبت‌های پس از درمان
بعد از جراحی، رعایت مراقبت های خاصی برای بهبودی بهتر و جلوگیری از عود بیماری ضروری است. فیزیوتراپی و انجام تمرینات مخصوص تقویت عضلات و انعطاف‌پذیری دست نیز از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند به بهبود وضعیت بیمار کمک کنند. استفاده از آتل و تمرینات کششی در دوره پس از جراحی نیز توصیه میشود.
زندگی با بیماری دوپویترن
زندگی با بیماری انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست ممکن است با چالش‌هایی همراه باشد، اما با رعایت برخی نکات و پیگیری درمان، می‌توان کیفیت زندگی را حفظ کرد. از آنجا که این بیماری به‌طور معمول بدون درد است، بسیاری از افراد می‌توانند با تغییرات دست خود کنار بیایند. مهم‌ترین نکته در زندگی با این بیماری، پایش مداوم وضعیت دست ها و مراجعه به پزشک برای جلوگیری از پیشرفت بیماری است.
روش‌های خانگی درمان انقباض دوپویترن
درمان های خانگی می‌توانند در مراحل اولیه بیماری یا برای تسکین علائم در کنار درمان های پزشکی مؤثر باشند. این روش‌ها عبارت‌اند از:
استفاده از حرارت: استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به نرم‌شدن بافت‌های سفت شده کمک کند و انعطاف پذیری پوست را افزایش دهد.
تمرینات کششی: تمرینات کششی ساده مانند کشش انگشتان و کف دست می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت انقباض کمک کند. تمرینات تقویتی برای دست و انگشتان نیز می‌تواند مفید باشد.
ماساژ با روغن‌های گیاهی: ماساژ کف دست و انگشتان با روغن‌هایی مانند روغن زیتون یا روغن کرچک ممکن است به نرم‌شدن پوست و بهبود جریان خون کمک کند. این روش ها می‌توانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند.
استفاده از آتل یا بند مخصوص: برای کاهش شدت انقباض و جلوگیری از بدتر شدن خمیدگی انگشتان، برخی افراد از آتل ها یا بندهای مخصوص استفاده می‌کنند. این ابزارها به ویژه در شب کمک می‌کنند تا دست به حالت باز باقی بماند.
انقباض دوپویترن چه مشکلاتی ایجاد می‌کند؟
بیماری انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست می‌تواند مشکلات متعددی برای فرد مبتلا به‌وجود آورد:
1-کاهش عملکرد دست
اصلی‌ترین مشکل این بیماری، محدود شدن حرکت انگشتان است. این امر می‌تواند باعث مشکل در انجام کارهای روزمره مانند نوشتن، رانندگی و استفاده از ابزارها شود.
2-درد و ناراحتی
هرچند این بیماری معمولاً بدون درد است، در مراحل پیشرفته و با پیشرفت انقباض، ممکن است فرد دردهایی در ناحیه کف دست و انگشتان احساس کند.
3-مشکلات روانی و اجتماعی
محدودیت در عملکرد دست می‌تواند تأثیرات روانی مانند افسردگی و کاهش اعتماد به نفس را به همراه داشته باشد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است به دلیل تغییرات ظاهری دست، احساس شرم کنند یا در فعالیت های اجتماعی و شغلی با مشکل مواجه شوند.
4-پیشرفت بیماری
بدون درمان مناسب، بیماری می‌تواند به‌طور پیوسته بدتر شود و انقباض های شدیدتر باعث کاهش شدید توانایی حرکت انگشتان شود. در موارد شدید، جراحی تنها گزینه درمانی باقی‌مانده است.
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.
