دررفتگی مکرر شانه در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
دررفتگی مکرر شانه چیست؟
یکی از مشکلات شایع و آزاردهنده در میان افرادی که به دلیل آسیب دیدگی های قبلی یا ضعف عضلات و تاندون‌ها دچار ناپایداری در مفصل شانه می‌شوند دررفتگی مکرر شانه است. در این شرایط، مفصل شانه به‌طور مکرر و در برخی مواقع با حرکات کوچک و روزمره از محل اصلی خود خارج میشود. این وضعیت می‌تواند منجر به درد شدید، محدودیت در حرکت و در موارد جدی‌تر آسیب‌های طولانی‌مدت به بافت‌های اطراف مفصل شانه شود.
آناتومی شانه
مفصل شانه از سه استخوان اصلی تشکیل شده است:
استخوان بازو: قسمت بالایی استخوان بازو به مفصل شانه متصل میشود.
استخوان کتف: که مفصل شانه را با استخوان بازو درگیر می‌کند و بخشی از پشت بدن را تشکیل می‌دهد.
استخوان ترقوه: این استخوان مفصل شانه را به قسمت جلویی سینه متصل می‌کند.
این مفصل به خاطر ساختار خاص خود، از انعطاف‌پذیری بالایی برخوردار است و می‌تواند حرکات زیادی انجام دهد. اما به دلیل همین انعطاف‌پذیری، پایداری آن در مقایسه با مفاصل دیگر کمتر است و مستعد دررفتگی می‌باشد.
انواع دررفتگی شانه
برخی از انواع رایج دررفتگی در ناحیه شانه عبارتند از:
- دررفتگی قدامی (جلویی)
شایع‌ترین نوع دررفتگی شانه است که در آن سر استخوان بازو به سمت جلو و پایین خارج میشود. این نوع دررفتگی اغلب در نتیجه یک ضربه به پشت شانه یا کشش بازو به سمت عقب اتفاق می‌افتد.
- دررفتگی خلفی (پشتی)
در این نوع، سر استخوان بازو به سمت عقب خارج میشود. دررفتگی خلفی کمتر شایع است و ممکن است به دلیل فشار یا ضربه مستقیم به جلوی شانه یا فشار غیرطبیعی به بازو در حالتی که خم شده باشد، رخ دهد.
- دررفتگی تحتانی (پایینی)
این نوع دررفتگی نیز کمتر رایج است و معمولاً در اثر فشار و کشش بیش از حد به سمت پایین رخ می‌دهد.
دلایل بروز دررفتگی مکرر شانه
دلایل مختلفی می‌توانند منجر به دررفتگی مکرر شانه شوند. در زیر به برخی از این عوامل اشاره میشود:
آسیب دیدگی های قبلی
کسانی که سابقه یک بار دررفتگی شانه را دارند، بیشتر در معرض دررفتگی‌های بعدی قرار دارند. اولین دررفتگی می‌تواند به کپسول مفصلی و لیگامان های اطراف شانه آسیب بزند و ناپایداری ایجاد کند.
ضعف عضلات و تاندون‌ها
در صورت ضعیف بودن عضلات و تاندون‌های شانه، مفصل شانه به‌خوبی حمایت نمی‌شود و در نتیجه، احتمال دررفتگی افزایش می‌یابد.
ناپایداری ساختاری
برخی افراد به‌طور ژنتیکی دارای مفاصل شانه ناپایداری هستند. این ویژگی می‌تواند به دلیل ضعیف بودن لیگامان ها یا شل بودن بافت‌های اطراف مفصل باشد.
فعالیت‌های ورزشی
ورزش‌هایی که نیاز به حرکت‌های ناگهانی و سنگین دارند، مانند بسکتبال، والیبال و فوتبال، خطر دررفتگی شانه را افزایش می‌دهند.
حرکات ناگهانی و شدید: حرکات ناگهانی و شدید، مانند برداشتن اشیاء سنگین یا سقوط، می‌توانند منجر به دررفتگی شانه شوند.
علائم دررفتگی مکرر شانه
علائم شامل درد شدید و ناگهانی، تورم، کبودی و محدودیت در حرکت است. در صورت تکرار این دررفتگی‌ها، ممکن است مفصل شانه به شکلی غیرعادی حساس و ناپایدار شود و فرد حتی با حرکات معمولی و ساده نیز دچار درد و ناراحتی گردد. برخی از دیگر علائم و نشانه‌های آن عبارتند از:
حساسیت به لمس و فشار: شانه به لمس یا فشار حساس‌تر میشود.
ضعف عضلات شانه: عضلات شانه ضعیف‌تر شده و توان تحمل وزن کمتری پیدا می‌کنند.
کاهش دامنه حرکتی: فرد ممکن است در حرکت دادن شانه دچار محدودیت شود.
صداهای غیرعادی: صدای تق تق یا قفل شدن در مفصل شانه هنگام حرکت.
راه‌های تشخیص در رفتگی مکرر شانه
معاینه بالینی: پزشک با انجام آزمایش‌های فیزیکی و بررسی تاریخچه آسیب، می‌تواند وضعیت پایداری مفصل شانه را بررسی کند.
تصویربرداری (ام آر آی یا سی‌تی اسکن): این روش‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا میزان آسیب دیدگی بافت‌ها و رباط‌ها را مشاهده کند.
آزمایش اشعه ایکس: برای ارزیابی وضعیت استخوان‌ها و موقعیت آن‌ها و همچنین شناسایی آسیب‌های احتمالی مانند شکستگی استخوان‌ها مفید است.
آزمایش‌های پایداری شانه: پزشک می‌تواند از آزمایش‌های پایداری خاص برای ارزیابی ثبات شانه استفاده کند، تا مشخص شود آیا احتمال در رفتگی مکرر وجود دارد یا خیر.
روش‌های درمان دررفتگی مکرر شانه
درمان دررفتگی مکرر شانه می‌تواند شامل روش‌های غیرجراحی، تمرینات توان بخشی و در برخی موارد جراحی باشد. در زیر به برخی از روش‌های درمانی رایج اشاره می‌کنیم:
- درمان‌های غیرجراحی
استراحت و محدود کردن حرکت شانه: استراحت دادن به شانه و جلوگیری از حرکات سنگین می‌تواند به بهبودی کمک کند.
استفاده از یخ و گرما: استفاده از یخ برای کاهش التهاب و گرما برای بهبود گردش خون مفید است.
داروهای ضدالتهابی و مسکن: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی برای کاهش درد و التهاب تجویز کند.
- توان‌بخشی و تقویت عضلات شانه
تمرینات کششی و تقویتی: انجام تمرینات کششی و تقویتی به بهبود پایداری مفصل شانه و تقویت عضلات اطراف آن کمک می‌کند.
تمرینات استقامتی و تعادلی: تقویت عضلات و بهبود تعادل می‌تواند از بروز مجدد دررفتگی جلوگیری کند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند با استفاده از تمرینات خاص و دستگاه‌های تخصصی به بهبود پایداری مفصل کمک کند.
- جراحی
آرتروسکوپی: در این روش کم تهاجمی، جراح با کمک یک دوربین کوچک، مشکلات مفصل شانه را شناسایی و اصلاح می‌کند.
بازسازی کپسول مفصلی و لیگامان ها: در مواردی که لیگامان ها و کپسول مفصلی به‌دلیل دررفتگی‌های مکرر آسیب دیده باشند، نیاز به جراحی بازسازی دارند.
استفاده از ایمپلنت و پیچ: در برخی موارد خاص، استفاده از ایمپلنت و پیچ برای تثبیت مفصل ضروری است.
راهکارهای پیشگیری از دررفتگی مکرر شانه
پیشگیری از دررفتگی مکرر شانه اهمیت بسیاری دارد، به ویژه برای افرادی که به دلیل فعالیت‌های ورزشی یا مشاغل خاص در معرض خطر بیشتری قرار دارند. در اینجا به برخی راهکارهای پیشگیری اشاره میشود:
- انجام تمرینات مخصوص تقویت عضلات شانه و تاندون‌ها می‌تواند پایداری این مفصل را افزایش دهد و خطر دررفتگی را کاهش دهد.
- گرم کردن بدن قبل از ورزش‌های سنگین و تمرینات روزانه به کاهش آسیب‌های مفصلی کمک می‌کند.
- رعایت تکنیک‌های صحیح و درست در ورزش‌هایی که نیاز به استفاده مکرر از شانه دارند، می‌تواند از بروز دررفتگی جلوگیری کند.
- اجتناب از حرکات خطرناک و سنگین که می‌تواند فشار زیادی به مفصل شانه وارد کند.
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.
